Ik ZIE: Een klein elzenbos bij een beekje in het laagland naar de Ems, onder het wandelpad. Typische steltwortels, sedges en moerasplanten in de kruidlaag duiden op het elzenbroekbos.
Wandelaars volgen het beekje in het laagland van de Ems over de mooie paden door het beschermde Natura 2000-gebied van de uiterwaarden van de Ems. Hier in het laagland komen ze een typisch elzenmoerasbos tegen met zijn sedges en geurige watermunt. Dergelijke elzenmoerasbossen zijn zeer soortenrijk en ecologisch bijzonder waardevol vanwege een mozaïek van kleinschalige biotopen. De steltwortels van de elzen (Alnus glutinosa) zijn ook mooi om naar te kijken vanaf de wandelroute. Ze zijn typisch wanneer de wortels "een verdieping" hoger komen te staan door wateroverlast. Dankzij zijn "adventieve wortels" kan de els zelfs langdurige overstromingen veel beter verdragen dan andere loofbomen. Het sediment tussen de wortels wordt voortdurend weggespoeld wanneer het waterpeil schommelt. Op die manier vormt de els voortdurend nieuwe wortellagen. De fijne, blootliggende wortels van de els zijn opvallend: ze krijgen een roodachtige kleur. Net als het hout van vers gekapte elzen. Het heeft ook een mooie roodachtige kleur, wat elzenhout gewild maakt voor het maken van meubels.
De rode kleur samen met het "bloeden" van de vers gekapte stronk en vooral de drassige, griezelige ligging van de els waren vroeger de reden waarom ze werden geassocieerd met heksen en duivelskunsten. Daarom moeten wandelaars in het natuurpark de els vrezen als ze bij knooppunt 43 de wandelroute vervolgen en het elzenbroekbos tegenkomen: Volgens oude folklore leeft de vrouwelijke els in het slijk van de elzengroeve. In de duisternis en mist probeert ze de wandelaar met veel sluwheid en bedrog het moeras in te lokken.
Goethe's beroemde Erlkönig geeft precies deze sombere stemming weer. De beroemde dichter verwijst echter naar de Deense Elfenkoning, die werd vertaald als Erlkönig. Het verhaal van de jonge Oluf gaat over een minnaar die door de dochter van de elfenkoning ten dans wordt gevraagd op weg naar zijn bruiloft. Hij verzet zich en betaalt dat met zijn leven. De wandelaar in het natuurpark blijft dit lot bespaard, want er is natuurlijk geen gevaar van de elzenboom. Tenzij je in het vroege voorjaar onderweg bent en allergisch bent voor elzenpollen.
De els is een fascinerende boom die zich speciaal heeft aangepast aan de natte leefomstandigheden in de uiterwaarden of in de vennen. Hij leeft in een zeer effectieve symbiose met stikstofbindende knobbelbacteriën. Hierdoor kunnen elzen zich zelfs vestigen in voedselarme gebieden, aan de randen van waterlopen en uiterwaarden. Ze worden vaak aangeplant om de oevers van waterlopen te stabiliseren. In natte, opnieuw bevochtigde vennen wordt de els beschouwd als een pioniersoort die geschikt is voor paludicultuur. Hij heeft ook een bijzonder kenmerk: het is de enige bladverliezende boom die kegelvormige vruchttrossen vormt die de hele winter aan de boom blijven zitten. Alleen naaldbomen hebben kegels.
Wandelaars wordt daarom aangeraden niet te veel angstige gedachten te hebben en zich in plaats daarvan te laten betoveren door deze fascinerende boomsoort.