HAR027 - Gut aus Sand

Ik ZIE: Wandelknooppunt 5 direct voor landgoed Düneburg



De familiegeschiedenis van het landhuis


De wandelroute loopt hier langs het landhuis, gelegen in de baroktuinen van landgoed Düneburg. Tegenwoordig biedt het landhuis onderdak aan hotelgasten. De statige accommodatie met restaurant is een prachtig gezicht met de 18e-eeuwse tuinen.
De toeristenvereniging Haren beschrijft hoe de naam van het landgoed, dat op zijn best 550 hectare groot was, tot stand kwam als volgt:
"In 1729 kreeg Johann Bernhard Lipper, de hoofdcommissaris van oorlog van Meppen, toestemming van het gezag van de prins-bisschop om de heide, de heide en het land van de Wesuweer Mark als eigendom over te nemen. Door het Markland te verwerven, wilde hij voor zichzelf een buitenplaats creëren in zijn district, zoals in die tijd gebruikelijk was. Hij noemde zijn nieuwe landgoed ''Düneburg'', omdat de aan hem overgedragen grond bestond uit heide en stuifzand."
(Bron: Touristikverein Haren)
 
Over de Markgrund was Gut Düneburg gerechtigd tot de mark in de Altharener Mark en bezat hij heide-, weide- en turfstekersrechten. Vanaf 1768 kreeg het landgoed adellijke vrijheden en was het vrijgesteld van rechten en lasten, maar het kwam niet in aanmerking voor de Landtag. In 1828 kwam het landgoed in het bezit van jachtrechten. Dit werd gevolgd door een lange traditie van bosbouw op het landgoed.
De tekstbronnen van Wikipedia melden verder:
"Het landgoed werd geërfd door de dochter van de familie Lipper, die getrouwd was met de Rentmeister van het district Rheine-Bevergern, Albert Joseph Reinking. Uit dit huwelijk kwam onder andere de architect August Reinking voort. Het landgoed werd binnen de familie Reinking doorgegeven aan Albert Reinking (1887-1966), die getrouwd was met Ida Kerckhoff (1894-1980), een zus van Hermann Kerckhoff. Hun zoon Friedrich Reinking (1930-2019) was jarenlang eigenaar van het landgoed. Sinds de jaren 1990 lopen de greens van het voormalige Golfpark Gut Düneburg kriskras door het bosrijke, heuvelachtige Geest-landschap."

De aanvullende informatie over de bronnen werd verstrekt door Bernd Kappen in het verslag van de wandeling georganiseerd door de heemkundevereniging Wesuwe, april 1988