GES019 - Massenbesiedlung

Ik ZIE: "Een voormalig, kleinschalig cultuurlandschap van veenweide en heggen op bestaand hoogveen, dat dateert uit de tijd van kleinschalige landbouw aan de rand van het Bourtanger Moor. Enorme opstanden van varens hebben zich erover verspreid..."
 

 
Veenvaren

Tijdens de Pruisisch-Duitse hoogveencultuur werden de veengronden gedraineerd met behulp van sloten en afwateringskanalen van kleipijpen. Door de zogenaamde bekalking en bemesting kon het grasland als weiland worden gebruikt. Deze weilanden zijn hier bewaard gebleven aan de rand van het voormalige geestveen. Er staan heggen tussen, waardoor een kleinschalig landschapsmozaïek is ontstaan.
 
De voormalige weiden zijn nu bijna volledig ingenomen door enorme varensopstanden. Varens groeien op voedselarme grond. In deze gebieden vormt de zuurminnende plant pure varenstruwelen. In hoogvenen wordt de verspreiding bevorderd door droge bodems of op heuvelruggen met een sterk reliëf. De varensoort (Pteridium aquilinum) verspreidt zich van zijn oorspronkelijk favoriete habitat, de bosrand, tot ver in droge heidegebieden. Vooral voormalige landbouwgebieden op hoogveenlocaties worden aangetast, zoals hier op de kleine percelen van voormalige weilanden. Ze overwoekeren de waardevolle, uitgestrekte graslandgebieden 
 
Grote opstanden van varens tot twee meter hoog verhinderen het natuurlijke en culturele landschap van kleine verkavelde weiden, graslanden en heidegebieden. Ze bemoeilijken ook de hernatuurlijking van heidegebieden waarin ze zich verspreiden en overwoekeren waardevolle biotopen zoals heidevelden.
 
In het noordwesten is de verspreiding van varens bekend, die groeien op afwisselend zoete, zandige, meestal waterige, basenarme plaatsen op diepte. De zogenaamde diepwortel met ver reikende ondergrondse uitlopers wordt beschouwd als een giftig en hardnekkig onkruid als het zich eenmaal heeft gevestigd. Alleen de Bentheimer schapen verdragen varens met mate, maar ze eten de plant alleen "als het nodig is". Maatregelen zoals slash-and-burn of mulchen en rooien kunnen de verspreiding van de soort niet tegengaan. Ze zijn duur en arbeidsintensief en hebben weinig kans van slagen. De varens wordt daarom vaak gedoogd. In gebieden met bijzonder waardevolle biotopen is intensieve bestrijding van de varens echter zinvol. Inperking is ook noodzakelijk op het buitenterrein van het nabijgelegen Moor Museum, waar veel bezoekers komen. Het verwijderen van de bovengrond met een bosfrees is al eerder uitgevoerd als ingrijpende maatregel in natuurgebieden. Een sterke herbevochtiging van de gebieden is een alternatieve manier om varens te bestrijden.